Ik ben Pouwel van de Siepkamp. Getrouwd met Marianne, vader van Henk, Leen, Saskia en Maaike, en grootvader van Kim, Rick, Timo, Sam, Joran, Luc, Ravi en Cas.

Mensen met een verstandelijke beperking spelen een belangrijke rol in mijn leven. Ik heb Marianne leren kennen tijdens mijn werk in Dennendal. Zij werkte daar ook. Dennendal was in de jaren 70 erg bekend, omdat dit de instelling was waar de vernieuwing in de zorg voor mensen met een verstandelijk beperking startte; met veel tumult overigens.

Op Dennendal hebben we ook Henk en Leen leren kennen. Twee broers met een verstandelijke beperking die al bijna sinds hun geboorte in kinderziekenhuizen en instellingen hebben gewoond en geen contact hadden met familie of andere mensen buiten de instelling. In 1975 hebben we Henk en Leen als pleegzonen in ons gezin opgenomen. Later, in respectievelijk 1976 en 1979 ,zijn Saskia en Maaike geboren. Henk, Leen, Saskia en Maaike zijn onze kinderen en het zijn onderling hechte broers en zussen. Het woordje ‘pleeg’ is ver op de achtergrond verdwenen.
Leen is onlangs op 4 maart 2018 overleden; een groot verdriet en een gat dat in het gezin geslagen is.

Mijn dagelijks leven staat voor een heel belangrijk deel in het teken van het werken aan een goed leven voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik doe dat op drie manieren.

De eerste is natuurlijk vanuit mijn liefde voor Henk en Leen. Samen met Marianne doen we sinds 1975 wat we kunnen om hen een goed leven te laten ervaren. Sinds Saskia en Maaike volwassen zijn, leveren ook zij hier als grote zussen een belangrijke bijdrage bij. Saskia is vorig jaar tweede curator geworden, zodat zij deze formele rol gemakkelijk van mij kan overnemen als ik het onverwacht niet zelf meer kan.

De tweede manier is dat ik sinds 1992 actief ben als trainer/consulent Gentle Teaching. Dit is een benaderingswijze die het ontwikkelen van onvoorwaardelijke veilige en liefdevolle relaties tussen de mensen met een beperking en hun begeleiders centraal plaats. (lees hier meer over op www.gentleteaching.nl) Ik schrijf hierover, en geeft trainingen aan begeleiders en anderen in binnen- en buitenland. Een paar landen waar ik vaak kom zijn India, Rwanda en Slovenië. Voor mij is Gentle Teaching erg belangrijk. Toen ik er rond 1988 voor het eerst mee in aanmerking kwam, zag ik het vooral als een mooie methodiek om mensen met een verstandelijke beperking met zeer moeilijk begeleidbaar gedrag mee te begeleiden. Niet alleen Gentle Teaching heeft zich in de loop der tijd verbreed tot een benadering die voor iedereen goed is, maar Gentle Teaching heeft ook mij verder gevormd. En ik heb ontdekt dat Gentle Teaching voor mij een manier is om werkelijk mezelf te kunnen zijn in de omgang met anderen.

De derde invalshoek is mijn activiteit in de collectieve belangenbehartiging voor mensen met een verstandelijke beperking. Dit is begonnen in 1994 toen ik me beschikbaar stelde voor het bestuur van de Familievereniging Dennendal. Vanuit die plek ben ik ook in de landelijke belangenbehartiging terecht gekomen. Op dit moment ben ik voorzitter van het landelijk bestuur van KansPlus (klik hier voor de website van KansPlus). Dit is de grootste landelijke belangenorganisatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Behalve naar de interne verenigingszaken, gaat mijn aandacht vooral naar het ontwikkelen van lokale en regionale belangennetwerken, en naar  het vertalen van de belangen naar de landelijke politiek en organen als het ministerie van VWS, Zorgverzekeraars Nederland, Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland.