Normaal gesproken zou je blij moeten zijn als er aangekondigd wordt dat de woning waar je zoon met een verstandelijke beperking woont nieuwbouw krijgt. Maar waarom dan die kreet ‘Help’?

Henk woont nu in een locatie voor 24 bewoners, verdeeld in drie groepen met voor iedere groep een eigen huiskamer. Het is een voormalig GVT, gebouwd in de 70-ger jaren. Dat betekent dus niet alleen dat de bewoners kleine slaapkamers hebben, maar ook dat het gebouw als zodanig veel mankementen gaat vertonen. Dus nieuwbouw.

Een jaar of vijf geleden is een woonwensenonderzoek gehouden. Daaruit kwam naar voren dat de meeste bewoners behoefte hebben aan het wonen in kleine groepjes met een huiskamer als centraal punt in de woning. Je mag dus verwachten dat we dit in de nieuwbouwplannen terug zien komen.

Onlangs heeft de zorgaanbieder een voorlichtingsavond georganiseerd. Hier hebben we als verwanten zelf om moeten vragen. Voor buurtbewoners was er al wel een voorlichtingsavond geweest, maar voor ons niet.
Tijdens de voorlichtingsavond bleek dat er van werkelijke medezeggenschap van bewoners en hun verwanten geen sprake kan zijn. En dat ook geen rekening werd gehouden met de eerder geïnventariseerde woonwensen. De visie op het wonen heeft de instelling al centraal vastgesteld evenals de contouren en de grote lijnen van het bouwplan. Alleen over de details kunnen we een beetje meepraten.

Is dat erg? Ja. Want als je kijkt wat het gaat worden slaat de schrik toch wel om het lijf. Er gaat gebouwd worden voor 40 bewoners. Alle bewoners krijgen een eigen ‘studio’ met eigen sanitair en een keukentje. Meer eigen ruimte is natuurlijk prima, maar of ze allemaal een eigen keukentje nodig hebben terwijl het niet de bedoeling is dat ze zelf gaan koken (dat kunnen ze ook geen van allen) is natuurlijk zeer te vraag.

Maar waar ik echt van achterover val is dat er geen kleine groepen komen, maar dat er per tien bewoners één ‘huiskamer’ komt. Deze huiskamer voor 10 mensen wordt ongeveer 50 m2 . De gemiddelde huiskamer voor een gezin van 4 personen is 30 m2, dus voor tien mensen zou je toch tenminste op 75 m2 uit moeten komen. En dan hou je nog geeneens rekening met rolstoelen en rollators. Die zullen hier zeker komen, want de woning is bestemd voor ouder wordende bewoners. Dit lijkt in de verste verte niet op levensloopbestendig bouwen. En het lijkt er ook bepaald niet op dat ze de bewoners willen aanmoedigen van de huiskamer gebruik te maken.

Al meer dan tien jaar geleden stond in het beleidskader van de overheid dat het streven zou moeten zijn om de groepen te verkleinen naar 8 of zelfs 6 mensen per groep. Deze zorgaanbieder gaat nu nieuwbouw realiseren voor groepen van 10. Hoe halen ze het in hun hoofd? En dan te bedenken dat de afschrijftermijn van het gebouw zo’n 30 jaar zal zijn. Dat betekent dat ze voor de komende 30 jaar vastleggen dat mensen met 10 een huiskamer moeten delen.

In het gebouw komt op de begane grond ook ruimte voor dagbesteding voor de bewoners. Als ik het schetsontwerp bekijk, zie ik echter maar twee activiteitenlokalen ingetekend. Dat worden dus ook zeer grote groepen, wat niet meer van deze tijd is.

Nee, ik ben niet blij met deze nieuwbouw. Er moet wel nieuwbouw komen, maar niet op deze manier. Er moet geluisterd worden naar wat de bewoners en hun verwanten aangeven. Als duidelijk is dat er behoefte is aan kleinere groepen met een eigen huiskamer moet dat in de bouw terug te vinden zijn.