Vorige week hebben we namens 15 belangenorganisaties voor mensen met een verstandelijke beperking een manifest aan de Tweede Kamer aangeboden. In dit manifest roepen we op om bij de uitwerking van het VN verdrag voor mensen met een beperking niet uit te gaan van algemeenheden, maar om dit voor een individu op maat te doen.

We horen alsmaar kreten als inclusie en iedereen moet meedoen in de samenleving, die als algemeen geldende waarheden over ons worden uitgestrooid. Maar wat betekent dit voor een individu? Voor de één kan een samenleving met 5 mensen al behoorlijk complex zijn en kan het moeilijk zijn om zich daadwerkelijk deel te voelen van deze kleine gemeenschap en daar zingeving in de ervaren. Voor een  ander kan de samenleving niet groot en open genoeg zijn.  En voor de één betekent meedoen in de samenleving ook dat hij daadwerkelijk actief bezig is samen met anderen, terwijl het voor de ander misschien betekent dat hij zingeving ervaart door bij anderen te zijn zonder iets te doen, omdat hij misschien niet tot veel handelen in staat is.

Het ideaal plaatje van het VN verdrag lijkt te zijn dat iedereen in een eigen woning in de samenleving woont en een betaalde baan heeft. Prima voor de mensen voor wie dat belangrijk is voor de zingeving van hun bestaan. We moeten alles op alles zetten om dat mogelijk te maken. Maar we mogen dit ideaal plaatje niet tot ‘standaard’ verheffen waardoor het kan zijn dat een groep mensen die niet in dit model passen buiten de boot van het VN Verdrag vallen. Dat risico lopen mensen met een ernstige verstandelijke beperking of een andere aandoening waardoor het moeilijk is om samen met anderen te leven in een open en niet gestructureerde samenleving. Het is de uitdaging om ook voor die mensen te onderzoeken wat voor hen een zingevende samenleving is, en wat hun eigen mogelijkheden zijn om zich in die samenleving verbonden te kunnen voelen met de anderen.

Hier kun je het manifest vinden