Het is er al heel lang niet van gekomen om het blog bij te houden. Ik ga nu echt proberen weer regelmatig wat te schrijven, want er gebeurt genoeg.

 

Gisteren kreeg ik van de instelling waar Henk zorg krijgt de brochure ‘Hoe is het geregeld met de vergoedingen?’. Hierin staat wat mensen die zorg krijgen in de instelling vanuit hun eigen inkomen zelf moeten betalen. Een van die zaken betreft het betalen van begeleiding die je nodig hebt bij een uitstapje of vakantie. Hiervoor rekent de zorgaanbieder € 40 per uur. Dit is niets nieuws; het gebeurt al jaren en ik erger me er ook al jaren aan.

Om de beginnen is het een vorm van rechtsongelijkheid. Als iemand een fysieke beperking heeft, heeft hij een rolstoel nodig. En als het een complexe beperking is, kan het gaan om een speciale rolstoel. Niemand zal het in zijn hoofd halen om te zeggen dat deze rolstoel maar zelf betaald moet worden. Het is een noodzaak om ergens te kunnen komen en om je in de samenleving te kunnen verplaatsen.

Voor mensen met een verstandelijke beperking kan deskundige begeleiding tijdens een uitstapje net zo belangrijk zijn als voor iemand met een fysieke beperking de rolstoel. Maar voor de begeleiding moet wel uit eigen middelen betaald worden. We hebben de mond er vol van dat mensen moeten kunnen participeren in de samenleving en gebruik moeten kunnen maken van wat de samenleving te beiden heeft, maar als het geld kost geven we niet thuis en moeten de mensen het van hun kleine WAJONG uitkering zelf betalen.

En dat het bedrag van € 40 per uur. De directe loonkosten (brutoloon + sociale lasten) bedragen voor een begeleider niet meer dan gemiddeld € 22.50 per uur. In de € 40 zitten alle indirecte kosten en overheadkosten van de organisatie doorberekend. Maar hier gaat om extra uren en de indirecte kosten en overheadkosten worden door de organisatie al doorberekend in de gewone personeelsinzet. Het verschil van € 17.50 per uur is pure winst voor de organisatie. Schandalig dat ze dit verhalen op mensen die afhankelijk zijn van begeleiding en maar een minimale inkomens hebben. Ik ben benieuwd wanneer cliëntenraden zich voor dit soort zaken strijdbaarder gaan opstellen.