Teveel om op te noemen

Teveel om op te noemen

Ik heb al een paar weken niets in het blog geschreven. Niet omdat er niets te schrijven valt, maar juist het tegenovergestelde. Er speelt op dit moment veel en mijn aandacht vliegt alle kanten uit. Het lijkt teveel om op te noemen en om te kijken waar je dan mee moet beginne.

Toen ik met het blog begon, had ik gehoopt ook over leuke dingen te kunnen schrijven, maar de lastige momenten overheersen helaas.

Op dit moment zit ik in het ziekenhuis bij Henk. Hij is vanmorgen geopereerd aan zijn heup waar de pennen uit zijn gehaald die er vorig jaar ingezet waren omdat hij zijn heup gebroken had. Hij had hier veel pijn aan en is blij dat hij er nu eindelijk aan geopereerd is. Dat had nog veel voeten in aarde, omdat de communicatie tussen twee ziekenhuizen slecht verliep en ik regelmatig moest bellen om het proces in beweging te houden.

Morgenavond is een avond met verwanten van de woonvoorziening van Henk. Ik had eerder al geschreven dat daar door verwanten veel klachten zijn over de kwaliteit van de zorg. We hebben die aangekaart bij de raad van bestuur en deze is gestart met het in gang zetten van een onafhankelijk onderzoek. Morgenavond is de eerste bijeenkomst in dat kader. Dit hele gedoe is niet gemakkelijk en roept bij iedereen veel emoties op; zowel bij de verwanten als bij de begeleiders. IK heb dit in gang gezet en ben ook zo’n beetje de woordvoerder namens de verwanten, en dat voelt best wel zwaar.

Maaike, onze jongste dochter heeft een zoontje met autisme die in een RIBW woont en alleen de weekeinden thuis is. De Raad van Bestuur van deze instelling heeft in haar wijsheid, of is het arrogantie, besloten de RIBW te sluiten en vindt dat de kinderen terug naar huis moeten en daar zorg moeten krijgen. Bizar dat een bestuurder dit soort dingen kan beslissen zonder eerst met de betrokken ouders te bespreken of het een optie is die ook in hun ogen goed is. De arrogantie van de zorgbestuurder ten top. Omdat alle ouders zich murw geslagen voelen door dit bericht, ben ik gevraagd om de ouders te ondersteunen in hun verzet tegen deze sluiting. Volgende week is er een gesprek tussen de ouders en de bestuurder. De bestuurder heeft in de uitnodiging aangegeven in dit gesprek te willen uitleggen waarom dit besluit genomen is; niet luisteren dus naar wat de ouders willen, maar alleen vertellen wat je als bestuurder vanuit je machtspositie wilt meedelen.

De Minister van VWS de Jonge wil met een nieuw programma komen om de gehandicaptenzorg te verbeteren. Er ligt nu een conceptprogramma waar organisaties, waaronder KansPlus, commentaar op kunnen leveren. Ik ben een paar avonden bezig geweest om een commentaar op het concept programma te schrijven. In eerste instantie ziet het er wel aardig uit, maar als je de tekst goed leest, is er toch wel veel op aan te merken. De fundamentele slag om mensen met een beperking en hun verwanten een sterke positie te geven in de beleids- en kwaliteitscyclus wordt nog steeds niet gemaakt.

Vanmorgen het tweede dagdeel van een cursus Gentle Teaching gegeven aan het team van een logeerhuis van Crescendo in Den Haag. Een leuk enthousiast team met mensen die naar zichzelf durven kijken en bereid zijn vaste werkpatronen los te laten en te kijken naar andere manieren om de kinderen (leeftijden 2 – 14 jaar) die bij hen komen te leren wat het betekent om zich veilig en geliefd te voelen. Zo’n ochtend geeft me weer de energie om al die andere dingen die op mijn weg komen weer een tijdje aan te kunnen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.