Henk is dit weekeind weer thuis geweest. Komende woensdag is hij jarig, en hij wil zijn verjaardag op de groep vieren. Zaterdag zijn we met de hele familie met Henk naar de Chinees geweest om het thuis vast te vieren. Het was leuk, maar Henk miste wel een belangrijke persoon: zijn overleden broer Leen.

Leen is nu bijna twee maanden geleden overleden en Henk is er nog dag en nacht mee bezig. Voor het naar bed gaan zegt hij Leen gedag en ‘s morgens vertelt hij ons dat Leen in de nacht even bij hem is geweest. Dat is niet alleen nu in het weekeind zo. Henk belt ons iedere ochtend met zijn mobieltje om goede ochtend te zeggen, en iedere avond om slaap lekker te wensen. Er gaat geen keer voorbij of hij heeft het erover dat hij Leen mist.

Vanmorgen zat hij bij mij aan tafel. Ik achter de laptop en Henk met zijn tablet naar filmpjes van Andre van Duin kijkend. Maar plotseling zegt hij tegen me: “ik weet niet wat ik moet zonder Leen”. Dat snijdt dwars door ons hart. We hebben hier geen antwoord op.

In de middag zijn we nog even naar het graf geweest om een nieuwe kaars aan te steken. Henk heeft het gefilmd zodat hij er nog eens naar kan kijken. Hij vroeg of we Leen er niet uit konden halen, want hij mist hem zo. Toen we hem vertelden dat dat echt niet zou gaan, snapte hij het wel. Toen we even later van het graf wegliepen zei Henk opgewekt tegen Leen: “Doe je de groeten aan Jezus”.   Wat een bewonderenswaardige veerkracht.